Hailee Steinfeld stars as Emily Dickinson. Poet. Daughter. Total rebel. In this coming-of-age story, Emily’s determined to become the world’s greatest poet. Comedy 2019. 15+. TV-14. Starring Hailee Steinfeld, Toby Huss, Jane Krakowski. Dickinson, it turns out, conducted a life-long affair with her sister-in-law, Susan Gilbert. The two passed endless letters back and forth (often delivered by Susan’s children), sharing brief kisses in the pantry as well as illicit bedroom rendezvous under cover of the Victorian-era acceptance of close friendships between women. Emily Dickinson - wiersz 135 Emily Dickinson (1830-86) - źródło: 135. Wody - uczy pragnienie. Miłości - nagrobny Kamień - Ptaków - Śnieg. tłum The Emily Dickinson Lexicon (EDL) is a comprehensive dictionary of over 9,275 words and variants found in the collected poems. We have used Dickinson’s poems, the Webster 1844 dictionary, the Oxford English Dictionary, and other resources to create the EDL entries. Dickinson composed most of the verse in her hometown of Amherst, Massachusetts Emily Dickinson (December 10, 1830 – May 15, 1886) was an American poet, whose poems “experimented with expression in order to free it from conventional restraints.”. ( Poetry Foundation) Dickinson was born in Amherst, Massachusetts, into a prominent family with strong ties to its community. After studying at the Amherst Academy for seven The Complete Poems of Emily Dickinson, Emily Dickinson (1830 - 1886) Here is the real Emily Dickinson -- the only comprehensive and reliably authoritative trade editions of the poet's work. I hide myself within my flower, That wearing on your breast, You, unsuspecting, wear me too. And angels know the rest. Hymn o miłości (Miłość cierpliwa jest) 1 Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący *** (Gdy domdlewasz na łożu) - Bolesław Leśmian Gdy domdlewasz na łożu, całowana przeze mnie, Chcę cię posiąść na zawsze, lecz daremnie, daremnie. 6. “There’s a certain Slant of light”. 7. “Success is counted sweetest”. 8. “Tell all the Truth but tell it slant”. There is no one answer to this question, as each reader may interpret Emily Dickinson’s poems differently. Some may see her as a feminist poet, while others may not. It is up to the individual to decide for Emily Dikinson’s poems tend to have an enigmatic tone. In ‘There is no frigate like a Book’ the speaker is unclear, and the only clue there is, lies in the word “us” in line 2. The 12. "Could I but ride indefinite, As doth the Meadow Bee, And visit only where I liked, And No one visit me." — from "Could I But Ride Indefinite". There was no stay–at–home order or Disney sRSY7. Dodał/a: Charlotta Dodał/a: Dorota Dodał/a: Joasia Dodał/a: Anna K Dodał/a: Donnie Darko Dodał/a: Nickelavee Dodał/a: Irbisek Dodał/a: daffodil Dodał/a: tańcząca_z_książkami Dodał/a: Elleonnass Dodał/a: Viki Dodał/a: Pola Dodał/a: Elleonnass Dodał/a: Melyor _ Dodał/a: Elleonnass Dodał/a: Gothabella Dodał/a: Ewelina Dodał/a: Hanka Dodał/a: Ewelina Dodał/a: Melyor _ Dodał/a: Cata Dodał/a: Anna K Dodał/a: Melyor _ Dodał/a: Pola Dodał/a: Pola Dodał/a: Pola Dodał/a: Poziomka Dodał/a: Elleonnass Dodał/a: Elleonnass Dodał/a: amesoeur Oto teksty niektórych z najlepszych wierszy Emily Dickinson. Aby Twoje przeglądanie było bardziej efektywne, po tytule zamieściłem fragment każdego wiersza. Ptak zszedł Emily Dickinson Ptak spadł spacerze:Nie wiedział, widziałem; Właśnie otworzyły się drzwi na ulicy Emily Dickinson Drzwi właśnie się otworzyły na ulicy - zagubiony, przechodziłem obok - Upadek na jabłoni Emily Dickinson Kropla spadła na jabłoń Kolejna na dach; Światło istnieje na wiosnę Emily Dickinson Światło istnieje na wiosnę Nie występuje w roku Długi, długi sen, słynny sen Emily Dickinson Długi, długi sen, słynny sen, Który nie daje radości o świcie Wąski facet w trawie Emily Dickinson Wąski facet na trawie Czasami jeździ; Myśl powędrowała dziś w moim umyśle Emily Dickinson Dziś przyszła mi do głowy myśl, którą miałem wcześniej, Po wielkim bólu, przychodzi formalne uczucie Emily Dickinson Po wielkim bólu pojawia się formalne uczucie Nerwy siedzą ceremonialnie Groby Ponieważ nie mogłem zatrzymać się dla śmierci Emily Dickinson Ponieważ nie mogłem zatrzymać się dla śmierci, uprzejmie zatrzymał się dla mnie; Śmierć stawia rzecz znaczącą Emily Dickinson Śmierć stawia rzecz znaczącą Oko minęło szybko, Zachwyt staje się obrazowy Emily Dickinson Zachwyt staje się obrazowy Kiedy ogląda się go przez ból, - Odszedł do sądu Emily Dickinson Odszedł na sąd, Potężne popołudnie; Każde życie zbiega się w jakieś centrum Emily Dickinson Każde życie zbiega się w jakieś centrum Wyrażone lub nieruchome; Na każdym momencie Ecstatic Emily Dickinson Dla każdego ekstatycznej chwili Musimy udręka płatnej Bóg dał bochenek aby każdy ptak Emily Dickinson Boga dał bochenek do każdego ptaka,Ale dla mnie tylko okruch; Boże pozwól pracowitym aniołom Emily Dickinson Boże pozwól pracowitym aniołom bawić się Popołudniami. Grzebie w twoim duchu Emily Dickinson Grzebie w twoim duchu Jako gracze przy klawiszach Niebo jest tym, czego nie mogę dosięgnąć !! Emily Dickinson Heaven jest tym, czego nie mogę dosięgnąć! Jabłko na drzewie, Hope is the Thing With Feather Emily Dickinson Hope to to coś z piórami, Które przysiada w duszy, Umarłem za piękno, ale było go mało Emily Dickinson Umarłem za piękno, ale brakowało mi Dostosowany w grobie, Czułem pogrzeb w moim mózgu Emily Dickinson poczułem pogrzeb w moim mózgu, a żałobnicy, tam iz powrotem, Znalazłem frazę do każdej myśli Emily Dickinson Znalazłem wyrażenie na każdą myśl, jaką kiedykolwiek miałem, z wyjątkiem jednej; Byłem głodny wszystkie lata Emily Dickinson byłem głodny wszystkich lat- My południe przyszedł, aby dine- nie miałem czasu, aby nienawidzić Bo Emily Dickinson nie miałem czasu nienawidzić, bo grób będzie mi utrudniać I Usłyszałem brzęczenie muchy, kiedy umarłem Emily Dickinson Słyszałem brzęczenie muchy, kiedy umarłem; Bezruch wokół mojej postaci Lubię patrzeć, jak pokonuje Miles Emily Dickinson , lubię patrzeć, jak pokonuje mile i liże doliny, Żyłem ze strachu; dla tych, którzy znają Emily Dickinson , żyłem w strachu; do tych, którzy wiedzą bodźca istnieje mierzę Każdy Smutek spotykam Emily Dickinson zmierzyć każdy smutek spotkam Z analitycznych oczu; Nigdy nie słyszę słowa „ucieczka” Emily Dickinson Nigdy nie słyszę słowa „ucieczka” Bez szybszej krwi, Nigdy nie widziałem wrzosowiska Emily Dickinson Nigdy nie widziałem wrzosowiska, nigdy nie widziałem morza; Smakuję Likier Nigdy Warzony Emily Dickinson Smakuję likier nigdy nie warzony, Z kufli z perełkami; Jeśli powstrzymam jedno serce przed złamaniem Emily Dickinson Jeśli uda mi się powstrzymać jedno serce przed złamaniem,nie będę żył na próżno; Gdybyś przyjeżdżała jesienią Emily Dickinson Gdybyś przyjeżdżała jesienią,minęłabym lato Jestem nikim! Kim jesteś? Emily Dickinson , jestem nikim! Kim jesteś? Ty też jesteś nikim? Sukces jest najsłodszy Emily Dickinson Sukces jest uważany za najsłodszy Ci, którym się nie udało. Podobał Ci się ten wiersz? Dlaczego nie otrzymać bezpłatnych klasycznych wierszy pocztą elektroniczną? Oto teksty niektórych z najlepszych wierszy Emily Dickinson. Aby Twoje przeglądanie było bardziej efektywne, po tytule zamieściłem fragment każdego wiersza. „T was just this time w zeszłym roku, kiedy umarłam, Emily Dickinson ” „Tak było w zeszłym roku, kiedy umarłam. Wiem, że słyszałem kukurydzę Niebo jest niskie, chmury są złe Emily Dickinson Niebo jest niskie, chmury są złe, Podróżujący płatek śniegu Wiatr uwięziony jak zmęczony człowiek Emily Dickinson Wiatr stukał jak zmęczony człowiek I jak gospodarz, "Chodź w, „ Nie ma fregaty jak książka Emily Dickinson Nie ma fregaty jak książka Aby nas zabrać, Jest pewne nachylenie światła Emily Dickinson Jest pewne skosy światła, W zimowe popołudnia W drugim domu była śmierć Emily Dickinson W drugim domu zginęła tak niedawno, jak dziś. To jest mój list do świata Emily Dickinson To jest mój list do świata, który nigdy do mnie nie napisał, Dzikie noce! Dzikie noce! Emily Dickinson Wild Nights! Dzikie noce! Czy byłem z tobą, Zostawiłeś mnie, słodka, dwie spadkobierców Emily Dickinson Zostawiłaś mnie, słodka, dwie spuścizny, - Dziedzictwo miłości Podobał ci się ten wiersz? Dlaczego nie otrzymać bezpłatnych klasycznych wierszy pocztą elektroniczną? Emily Dickinson, fragment 10 grudnia 1830 – 15 maja 1886 Dobry duch W korowodzie dobrych duchów Bałwochwalnii obok „kulawej” Metyski i wiecznej studentki, idzie też Emily Dickinson. Ona, ta eremitka z Nowej Anglii, musiała tu zagościć. Dlaczego? Bo była niezależną umysłowo kobietą, wymykającą się, odważną, o nieprzeniknionym umyśle, która wyprzedzała swą epokę, kobietą widzącą znacznie szerzej i głębiej, która potrafiła dostrzec niuanse ludzkiej egzystencji i pojąć niepojęte prawa rządzące światem, która zapłaciła za to wszystko wysoką cenę, jeśli nie najwyższą. A tylko ktoś taki może inspirować, dodawać otuchy, popychać do działania, dawać siłę i odwagę! Niebyt Emily Dickinson za życia była anonimową autorką ledwie kilku wierszy! Bo tylko tyle zostało uznanych za warte publikacji przez konwencjonalnego wydawcę, choć i tak dopiero po retuszach edytorskich. Zaufani znali ich znacznie więcej, choć nie mieli pojęcia o ich istotności i wartości. Po śmierci poetki sprawy także nie potoczyły się dla niej zbyt pomyślnie – pośmiertne tomiki opublikowano bez przekonania co do ich wartości i geniuszu autorki, modyfikując je zgodnie z obowiązującymi wówczas regułami. Zaistnienie Pomyślny czas nadszedł dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku. Wówczas to doszło do kompletnego krytycznego wydania poezji tej jednej z największych, najbardziej utalentowanych, najoryginalniejszych i najciekawszych amerykańskich poetek – 1775 utworów. Wkrótce też doszło do wydania pełnej edycji listów poetki. Emily I choć to krytyczne wydanie pokazało czym w istocie jest ta twórczość, to Emily Dickinson wciąż jest „nieprzeniknioną zagadką”[1], wciąż otacza ją nimb tajemnicy, aura legendy i niekiedy stereotypowego myślenia. Niewiadome O poetce w istocie wiemy niewiele. Właściwie to nawet nie wiemy jak wyglądała w dorosłym życiu (jej wizerunek znamy jedynie z jednej uwierzytelnionej fotografii z lat młodości, dwie inne, które pojawiły się, zostały odrzucone po dokładnych badaniach, choć ostatnio pojawiła się fotografia, której ekspertyzy przemawiają za jej autentycznością, więc jeśli badania potwierdzą autentyczność dagerotypu, będziemy musieli swe wyobrażenie nieco zmodyfikować, gdyż to nie jest już postać nastolatki[2]). Niewyjaśniony też ostatecznie pozostaje przebieg i znaczenie pewnych, istotnych dla rozwoju twórczego poetki, wydarzeń (takich jak choćby nieszczęśliwa miłości). To wszystko sprawia, jak słusznie zauważył Stanisław Barańczak – tłumacz Dickinson i popularyzator jej twórczości – że portret poetki sprowadza się do obrazu mitycznej „mniszki z Nowej Anglii”, eremitki[3]. Powierzchnia W powszechnej świadomości zakorzeniony jest obraz snującej się po swym pokoju na piętrze bądź pochylonej nad biurkiem kobiety o niezmiennej twarzy siedemnastolatki, zatopionej w swoim wewnętrznym świecie, kobiety bardziej ze snu niż z jawy, w białej sukni, z płomiennie rudymi włosami, która, pogrążona w swym staropanieństwie i niemalże całkowitej alienacji, pisała wiersze we własnoręcznie wykonanych maleńkich zeszycikach. Istota A przecież pozostawiła po sobie ku zaskoczeniu wszystkich twórczość autentyczną, dojrzałą, głęboką, ponadczasową, nowatorską, która otworzyła nową epokę w poezji języka angielskiego. Trudno więc w istocie uwierzyć w sentymentalny wizerunek Dickinson – potulnej i samotnej starej panny. Słuszne wydają się zatem domniemania, że autorka wiele mówiących miniatur poetyckich miała świadomość swego geniuszu, a jej odosobnienie było zarówno praktycznym wyborem, jak i wewnętrzną koniecznością[4]. Modus vivendi Barańczak przybliżając poetkę mówi wprost, że egzystencja i twórczość Emily Dickinson to droga wycofania się, wyrzeczenia, odosobnienia, zamykania się. To niemalże programowo przyjęty modus vivendi[5]. Poetka w swej twórczości postawiła autodiagnozę, którą potwierdzają dostępne fakty. Wyłania się z tego „obraz konsekwentnie postępującego – i w tej konsekwencji przybierającego formę objawów wręcz psychopatologicznych – wycofywania się z otwartej przestrzeni w coraz szczelniejsze zamknięcie i z życia wśród ludzi w głąb własnego ››ja‹‹. Dusza w tym wypadku ››zatrzaskuje drzwi‹‹ wyjątkowo wcześnie, aby pozostawać odtąd w starannie ››dobranym towarzystwie‹‹ samej siebie”[6]. Unikanie kontaktu z ludźmi (nie schodziła do gości, ewentualnie rozmawiała z nimi z piętra przez uchylone drzwi sypialni) nie było, jak diagnozuje Barańczak, wynikiem nieśmiałości czy depresji, ale raczej atakiem paniki, „do którego opanowania Dusza niejednokrotnie po prostu nie posiada dość ››hartu‹‹”[7]. Zapowiedzi Młodość poetki, co zauważa Barańczak, nie zapowiadała jej alienacji. Była pełną życia młodą osobą z ogromnym i nietuzinkowym poczuciem humoru, pomimo poważnej atmosfery domu rodzinnego i Amherst, purytańskiego miasteczka, w którym Dickinson się wychowywała. Rodzina należała do wielce szanowanych w mieście. Silna osobowość ojca dominowała nad jej życiem. Wychowanie dzieci odbywało się pod jego kontrolą, w duchu protestanckim (kalwińskim i purytańskim). Wymagał przy tym ich solidnego wykształcenie. Nie zaskakuje więc fakt, że siedemnastoletnia Emily, po ukończeniu miejscowej szkoły średniej, podjęła naukę w „seminarium żeńskim” oddalonym o parę mil od Amherst. Jednak z niewyjaśnionych powodów studia przerwała przed upływem roku i powróciła na łono rodziny. Pozostała tam już do końca życia, odbywając jedynie nieliczne podróże do Filadelfii, Waszyngtonu i Bostonu. Młodość poetki to czas głębokich przyjaźni i miłości. O tych ostatnich wiadomo jednak niewiele i wciąż stanowią przedmiot spekulacji biografów, snujących niezliczone hipotezy. Jednak dociekania te do tej pory nie przyniosły żadnych jednoznacznych ustaleń. Pewność możemy mieć tylko do jednego faktu – do przeżycia przez poetkę wielkiej i nieszczęśliwej miłości. Odchodzenie Życie Dickinson od porzucenia studiów stopniowo zawężało się. Początkowo do rodzinnej miejscowości (jeszcze przez pewien czas brała czynny udział w życiu towarzyskim miasteczka), później do rodzinnego domy, na końcu zaś do swego pokoju na piętrze. Mnożące się teorie Barańczak wylicza, że według niektórych teorii wielka i nieszczęśliwa miłość mogła być przyczyną alienacji poetki. Według innych decydujący wpływ na to miało poczucie zdominowania przez ojca, który uniemożliwiał autentyczne porozumienie z drugim człowiekiem. Według jeszcze innych chodziło o poczucie winy z powodu braku więzi uczuciowej z matką (matka nie miała zbyt wielkiego wpływu na osobowość córki, więź emocjonalna między nimi prawie nie istniała, zrodziła się dopiero, gdy matka zniedołężniała i wymagała opieki córki). Teorie psychoanalityczne sugerują natomiast silniejsze niż miłość siostrzana powiązania emocjonalne z bratem czy skłonności lesbijskie (Emily miała starszego brata i młodszą siostrę, z którymi była bardzo mocno związana). Chodziłoby tu o tłumienie libido ze względów obyczajowych, z czego się rodziłaby się frustracja, której efektem miałoby być odwrócenie się od świata. Feministyczne zaś kładą nacisk na czynnik socjologiczny, za główny motyw urazów i neuroz poetki mając podrzędną pozycję kobiety w systemie społecznym trwającej epoki. Istnieją też teorie, które w procesie wycofywania się i izolowania poetki upatrują reakcję na rozczarowania czysto literackie, wynikające z braku uznania i zrozumienia dla jej twórczości (faktem jest, że właściwe żaden z czytelników, nie był w stanie docenić jej nowatorstwa). Wśród powstających teorii są też prozaiczne wyjaśnienie medyczne, tłumaczące, że przyczyną unikania kontaktów z ludźmi mogły być nasilające się symptomy choroby Brighta, na którą poetka cierpiała i na którą zmarła, oraz psychiatryczne, interpretujące chorobliwe domatorstwo jako symptom ostrej agorafobii[8]. Są i teorie wskazujące na zaburzenia dwubiegunowe, chorobę maniakalno-depresyjną, często występującą u osób o wybitnych zdolnościach twórczych. Wiele danych wskazuje na związek większej aktywności twórczej ze stanami maniakalnymi o umiarkowanym nasileniu[9]. Aż poezja Jaka jest prawda? Tego już chyba nigdy się nie dowiemy… Możemy tylko puszczać wodze fantazji i wyobrażać sobie, że gdzieś czeka na odnalezienie dziennik bądź pamiętnik poetki, a w nim cuda – odpowiedzi na nurtujące nas pytania, utrwalone myśli, uczucia, stany, które zaspokoiłby wręcz niezdrową ciekawość… Rzeczywistość jest jednak inna. Mamy poezję – i wcale nie tylko poezję, ale aż poezję! To ona skrywa to, co najcenniejsze, co Dickinson chciała ocalić i przekazać. [1] Stanisław Barańczak, Wstęp, w, Emiliy Dickinson, 100 wierszy, red. Stanisław Barańczak, Kraków 1990. [2] Odkryto drugie zdjęcie Emily Dickinson?, opublikowano dostęp [3] Barańczak, op. cit. [4] Anna Arno, Jeszcze nie w Polsce: Emily Dickinson, opublikowano dostęp [5] Barańczak, op. cit. [6] Ibidem. [7] Ibidem. [8] Ibidem. [9] Janusz Rybakowski, Oblicza choroby maniakalno-depresyjnej, Poznań 2009. BIBLIOGRAFIA Arno Anna, Jeszcze nie w Polsce: Emily Dickinson, opublikowano dostęp Barańczak Stanisław, Wstęp, w, Emily Dickinson, Wiersze wybrane, red. i przekł. Stanisław Barańczak, Kraków 2016. Cicha namiętność, reż. Terence Davies, Belgia, Wielka Brytania 2016. Dickinson Emily, 100 wierszy, red. i przekł. Stanisław Barańczak, Kraków 1990. Dickinson Emily, Drugie 100 wierszy, red. i przekł. Stanisław Barańczak, Kraków 1995. Dickinson Emily, Listy do świata, red. i przekł. Danuta Piestrzyńska. Dickinson Emily, Wiersze wybrane, red. i przekł. Stanisław Barańczak, Kraków 2016. Historia literatury amerykańskiej w zarysie. Wiek XVII-XIX, oprac. Andrzej Kopcewicz, Marta Sienicka, Warszawa 1983. Odkryto drugie zdjęcie Emily Dickinson?, opublikowano dostęp Rybakowski Janusz, Oblicza choroby maniakalno-depresyjnej, Poznań 2009. Emily Dickinson jest jednym z najbardziej znanych poetów amerykańskich XIX wieku i autorem ponad 1800 wierszy. Dickinson jest znana z jej zachowań ukrytych i jej niekonwencjonalnego poetyckiego stylu. Emily Dickinson jest powszechnie uważana za jednego z najważniejszych poetów amerykańskich XIX wieku. Chociaż tylko jej garstka została opublikowana (anonimowo) w jej życiu, jej opus obejmuje blisko 1800 wierszy, z których większość została opublikowana po jej śmierci. Często opisywany jako samotnik, Dickinson napisał dla siebie i kilku znajomych. W rezultacie jej unikalny głos poetycki jest dumnie indywidualistyczny. Urodzony w Amherst w stanie Massachusetts w 1830 roku Dickinson miał bliskie relacje z rodzicami i dwoma rodzeństwem, które trwały przez większość swojego życia. Nigdy nie wyszła za mąż ani nie zawiązała zawodu, ale pozostała w domu rodzinnym, aż do śmierci w wieku 55 lat. Dickinson podróżował niewiele, odszedł do szkoły tylko przez rok i przyjął ograniczoną liczbę połączeń społecznych. Miała jednak wiele kontaktów, które utrzymywała dzięki korespondencji. Była dedykowaną pisarką listów i podzielała kilka swoich wierszy z przyjaciółmi, którzy działali jako krytycy literacki dla niej. Duża część życia i motywacji Dickinsona pozostaje tajemnicą, chociaż listy i wiersze, które pozostawiła, dostarczają wskazówek co do jej charakteru. Wiersze takie jak "To jest mój list do świata", a "Nikt" sugeruje introwertyczny, a zarazem oporny duch. Chociaż wydawało się, Dickinson był niekonwencjonalny i zakwestionował akceptowane idee o małżeństwie, religii i poezji powszechnie stosowanej przez jej społeczeństwo. Branding indywidualizmu Dickinson jest częściowo odpowiedzialny za jej ciągłą popularność. Po swojej pośmiertnej publikacji w 1890 r. Jej wiersze spotkały się z bezpośrednim powodzeniem, które trwało do dziś. Wiersze Dickinsona są głęboko refleksyjne i osobiste, i obejmują przedmiot z miłości, radości i sukcesu w bólu, samotności i śmierci. Jej poetyckim głosem jest często osoba pierwsza, często dowcipna i sarkastyczna. Stylistycznie znana jest z eksperymentowania z formą, szczególnie w odrzuceniu tradycyjnego interpunkcji i liberalnego używania kresek. Krótko mówiąc, jej wiersze nie polegają na rymie, chociaż wielu korzysta z pochyłych rymów. Skompresowany, przemyślany język Dickinsona jest eliptyczny, uzyskując większą siłę dzięki swoim niepisanym implikacjom. Ujarzająca moc poetyckiej poezji Dickinsona została podkreślona jedynie przez obelgę jej tajemniczego i odosobnionego życia. To enigmatyczne i niekonwencjonalne zachowanie Dickinson, jej krótkie i niezapomniane wersety oraz jej sprytna postać nadal przyczyniają się do zdobycia miejsca wśród dzisiejszych ulubionych. Wiersze Emily Dickinson "Nikt" "To jest mój list do świata" " Ponieważ nie mogłem przestać na śmierć " " Ptak przybył na dół " "Sukces jest liczony jako najsłodszy" "Nadzieja jest rzeczą z piórami" "Powiedz całą prawdę, ale powiedz to skłonne" "Dużo szaleństwa jest najdziwniejszym sensem" "Słyszałem szum Fly - kiedy umierałem" "Czułem pogrzeb w moim mózgu" "Nie ma fregaty jak książka" "Dzikie noce-dzikie noce!" "Jeśli mogę zatrzymać jedno Serce przed złamaniem" Emily Dickinson cytaty "Gdybym czytał książkę i to czyni całe moje ciało tak zimnym, że żaden ogień nigdy mnie nie ogrzania, wiem, że to poezja. Jeśli czuję się fizycznie, jakby zerwała się górna część mojej głowy, wiem, że to poezja. To są jedyne sposoby, o których wiem. Czy jest jakiś inny sposób? "Nadzieja jest rzeczą z piórkami- To, że sięga w duszy- I śpiewa melodię bez słów - I nigdy się nie zatrzymuje ... w ogóle ... " "Mówiąc nic ... czasami mówi najbardziej".